Bana Abbas’ı da göndersen, Cahit Sıtkı’yı da göndersen
İçim kan ağlıyor durmadan, özlediğim senin mısraların
Belki de kalbin, rüyâların, umutların, ölmeyen aşkın
Özlediğim o yakamoz nerde, o demli çay, omzumda elin
Bitmeyen mavisi denizin, battı batacak güneş
Uzun parmaklarınla erişilmez uzak noktaları
Geniş hayâlinle evimizi, yaşantımızı gösterdin bana
Bir büyük kalbini bana açmış da açmıştın kaygısızca
Duaların, hele inanılmaz, solmayan canlı umutların
Sıcacıktım senin varlığınla, insan olmuştum sanki
Nasılsa yakamozu yeniden keşfetmiş umuduna
Umutlarımı katkı yapmış denizin gelgitini duydukça
Uzun parmaklarına takılıp kalmıştı kuruntulu gözlerim
Bir çay mı bana çok gördüğün, simit olsa da olur
Gel; kalbini, yakamozu, umutlarını, aşkını beraber getir
Misafirim ol bu gece, ısıt beni özlem dolu mısralarınla
Belki de hiç bırakmam seni, alışırım, yakamoza ve demli çaya
Bekliyorsam umut dediğin kuşağı gelinliğime taktığından
Bekliyorsam yüreğinin içindeki beni görmek istediğimden
Bekliyorsam bir çayı çok görme doyur beni kalbinle
Bekliyorsam üşümüşüm, umutsuzum, susamışım çaya
3 Şubat 2007
PAPATYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder