“Umut Yürüyüşü”nden sonra
Kalan bu oldu işte o günden
Şimdi ne ellerin ellerime ulaşır
Ne gözlerin gözüme
Her yaşanılanı hatıraya gömdük
Umut denilen haritasız bir yolda
Hasret gene vahşi bir orman
Gece gene sensiz, gaddar!
Keşke gözlerimi açmasaydım
Belki yürüyüşte olurduk halen
8 Aralık 2006
PAPATYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder