Sesler duyuyorum
Ayak sesleri gelip gidiyor...
Açmak istiyorum gözlerimi, açamıyorum
Ellerim birbirine kenetlenmiş fakat buz gibi...
Sesler yükseliyor:
"Hayat doluydu!"
"İnsan sevecendi."
"Şiirler yazar, şarkılara doymazdı..."
"Kim?" diye soruyorum,
Cevap yok...
Anlıyorum,
Bahsettikleri benim?
İnanamıyorum, demek toprağın altındayım?
Demek beni kül edip okyanusa atmamışlar?
Sadece
Soğuk toprağın altına yalnızca gömüp geçmişler beni.
Ne bir kitap, ne bir ışık...
Öylece bırakıp gitmişler!
Ağlıyorum, yaş gelmiyor gözlerimden...
Artık kemiklerim de ağrımıyor
Öylece geçmişimi düşünüyorum.
"Ne için çırpındım?"
"Neler için koştum?"
"Şu ulaştığım sona bak?" diyorum.
Diyorum da "Acaba o da geldi mi?"
Sorusu bile içimi ürpertmiyor...
"Şimdi" diyorum "belki tıklayıp duruyordur ekrana..."
Bilemez ki bağlantı yok bu yana!
Şimdiye kadar kimden bir e-posta geldi?
Kimden bir ses, kimden bir şiir
Bu taraftan?..
En acısı buymuş meğer:
"Merhaba" deyince duyulmadığını bilmek!
21 Ocak 2006
PAPATYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder