SEN OLDUĞUN İÇİN ÜŞÜMÜYORUM

Kar vardı bugün Washington'da
Yerler bembeyaz, gökyüzü griydi.
İnsanlar, arabalar telaş içinde
Bir oraya bir buraya gitmekteydiler...

Bir ayaz, buz tutan yollarda,
Titriyordu "Günaydın!" diyen dudaklar.
Hava soğuktu, güneş yoktu,
Yaban ördekleri bile uçmuyordu.
Geçen hafta başını gösteren laleler,
Karın altında bir bir yok olmuştu.

Şallar, şapkalar ve eldivenler
Kalın hırkalar, süveterler ve mantolar.
Buna rağmen üşüyen insanlar;
Soğuk Washington sokaklarında.

Ben aralarında gülümseyerek,
Ceketsiz giden, şalsız, mantosuz...
Gözlerinde cıvıl cıvıl ateşle
Soğuğa ve kara meydan okudum.

Mutluluk insanı ısıtan
Güneş değil, sevildiğini bilmek...
Ve alabildiğince derinlerde
Kendini onunla hissetmek.

Bana göre gökyüzü masmavi...
Mevsim sanki ilkbahar.
Nedense kimse duymuyor kuşları
İçim sımsıcak seninle,
Ne ayaklarım, ne ellerim donmuş...
Sıcak diyorum, güneş diyorum
Çünkü sana seninle geliyorum.
22 Şubat 2006

PAPATYA