BENİ DUYMADIN DİYE

Neler var, neler yoktu düşüncelerinde?
Ekrana her girişinde nefesimi duymayınca,
Kim bilir ne öyküler yarattın kendince?
Sadece beş gün beni duymadın diye...

Ozansın ya tutturmuşsun bir özlem...
Aslı yok, adı var işte.
Seni sevenler yanında,
Çayın önünde, kahven ardında.
Sendeki hercaîlik işte,
Nedense yeşildir komşunun bahçesi daima!

Sen kitabını parça parça okuyorsun,
Ben bir bölüm bitmeden yenisine başlamıyorum.
Sen yazmaktan, bense okumaktan sarhoş oluyorum...
Canın ne isterse onu tutturuyorsun,
Bense güne saatinde planla girip, öyle bitiriyorum.

Sen sevmekten bahsediyorsun, ben susuyorum.
Kutsal kelimeler dilinde sakız olmuş:
Mavi boncuk gibi ikide bir çıkarıp gösteriyorsun,
Rüzgârdan huylanıyor, ayla yarışıyorsun...
Hayatın güzel kurulu şimdi,
İstediğin her şey elinde,
İstersen yazıyor, istersen inat ediyorsun.
Ne aş derdi, ne baş derdi...
Dedim ya taç yapmışlar seni!
İyi düşün yazarken öyle
Bu zevki hiç tatmayabilirsin bir gün,
Anla beni!
20 Haziran 2006

PAPATYA