
Yanılmışsın işte!
Bende "acaba" yok artık...
Gerçeği gören benim
Sendeki gözlükler pespembe
Beni görmeyeli ne seneler geçti
Sen dünya döndükçe
Doğduğun yere daha sıkı yapışmışsın
Çıkar artık o pembe gözlükleri
Yaptığım kahveyi kokla
Acıkınca
Elini midene koyduğunda
Okuduğum şiir sana açlığını
Rüzgâr esercesine unutturmayacak
Seneler geçip çocuklarımız
Bizi dertten derde attığında
İçimizde acabalar kalmadı
Sevdiğim spangle yok oldu
Ben sadece on yıl ayrıldığımda
İkinci ülkeden üçüncüye geçince
Öğrenmeler en baştan başladı yine
Senelerim geçti öğrenmek bitmedi
Ömrümün her on beş yılını
Bir başka kültür, bir başka ülke yitirdi
Sona yaklaştım yaklaşalı
Acaba kalmadı artık
Acaba yaşam nerede güzeldir
Acaba karnım nerede doyar
Sormuyorum artık
Acabalar bitti
1 Haziran 2006
PAPATYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder