Bana beni çizmeye kalkıyorsun,
Başarılısın, kaleminde hüner çok!
Ama aç artık gözlerini, aç ta gör,
Yeni, yabancı, yepyeni beni!
Bana ne oldu bilemiyorum?
Ben kendimi tanıyamıyorum.
Bu hayalleri kuran,
Bu şiirleri yazan,
Bu, ben olamam.
Ben bu kadar mı değiştim?
Ne bir plan, ne bir düzen kaldı.
Okuldan mantosuz eve gelmişim soğukta.
Arabada kendimi kilitlemişim geçenlerde;
Yoksulluk başka işte.
Gerçekler hep acı,
Gökkuşağı'na takılıp güneşli plajlarda şimdi
Altın kumların arasında güneşle ısınıyorum.
En güzeli başımı her dönüşümde
Sen de beni görüyorum.
7 Mart 2006
PAPATYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder